بررسی تاثیرهشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر برخی اختلالات چرخه قاعدگی و سطوح سرمی هورمونهای جنسی زنان غیر ورزشکار

زمینه و هدف:  با توجه به اثرات مفید جسمانی وروانشناختی ورزش هوازی  و اینکه امروزه اختلالات قاعدگی وعوارض ناشی از آن یکی مهمترین مسایل خانوادگی و اجتماعی مطرح است هدف ازپژوهش حاضر بررسی تاثیر8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر روی اختلالات چرخه قاعدگی و سطوح هورمونهای استروژن و پروژسترون می باشد. روش بررسی: در این تحقیق 20 زن دارای اختلالات قاعدگی به طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی1/3±6/23 سال، قد 2/4±161سانتی متر، و وزن 2/6±2/58 کیلوگرم) و کنترل (میانگین سنی2/3±4/23سال، قد 1/5±162سانتی متر، و وزن 1/7±5/57کیلوگرم) تقسیم گردیدند. گروه تجربی 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60-85% ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. قبل و پس از دوره ی تمرین از همه ی آزمودنی ها در فاز فولیکولار، برای اندازه گیری متغیرهای هورمونی نمونه ی خونی گرفته شد. آزمودنی ها به پرسش نامه های تعیین سطح اختلالات قاعدگی پاسخ دادند. سطح هورمون های استروژن و پروژسترون نیز با استفاده از روش الکتروکمی لومینسانس اندازه گیری گردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss v.20 در سطح معنی داری (05/0 p≤) استفاده شد. یافته ها : داده های حاصل از پژوهش نشان داد که در گروه تجربی مقیاس دیداری سنجش درد  بعد از 8 هفته فعالیت متوسط هوازی ، کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل و مقادیر قبل از 8 هفته تمرین ورزشی داشته است(01/0> p). افزون براین، سطوح هورمون های استروژن  و پروژسترون  نیز افزایش معنی داری  نسبت به گروه کنترل ومقادیر قبل از 8 هفته تمرین ورزشی را نشان دادند(05/0> p). نتیجه گیری : بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از تمرینات منظم هوازی با شدت متوسط،  احتمالابا افزایش سطح هورمونهای استروژن وپروژسترون می­تواند  از بروز برخی اختلالات قاعدگی پیشگیری ویا  از علایم آن بکاهد. بنابراین تمرینات هوازی را می توان به عنوان روشی پیشگیرانه، درمانی یا کمک درمانی برای کنترل دیسمنوره و دیگر اختلالات قاعدگی مورد استفاده قرار داد. کلیدواژه ها: تمرینات استقامتی، استروژن، پروژسترون، اختلالات قاعدگی وصول مقاله:16/8/94 اصلاحیه نهایی:12/12/94 پذیرش:16/12/94